Erik Hobo uit Utrecht


Mijn ’tweetakt motorleven’ begon in 1990, met een GT 250 K: vérre van origineel en niet rijdend gekocht van een oude collega voor 100 gulden.
Op zoek gegaan naar de ontbrekende onderdelen en de motor aan het lopen gekregen! Tijdens de eerste proefrit bleek dat ik maar 5 versnellingen had in plaats van 6, dus: blok uit elkaar en probleem opgelost. Na een paar jaar rijden ben ik begonnen met restaureren van die eerste machine en deze is nu al een tijdje klaar.

GT250 Metamorfose
Ondertussen op beurzen en via mijn Suzuki dealer alles wat ik aan nieuwe onderdelen voor de GT 250 kon kopen ook gekocht, met als gevolg dat ik een grote voorraad nieuwe onderdelen op de plank heb liggen.
In 1996 heb ik een GT 250 L erbij gekocht, in eerste instantie voor de onderdelen. Na verloop van tijd besloot ik om die helemaal te restaureren. Na twee jaar werk en veel geld armer was hij klaar! Met deze candy tahiti orange GT 250 L naar het eerste treffen in Bolsward geweest (en hij heeft ook nog op de stand van het Motorrijwiel gestaan tijdens de Motorrai in 1998).
Er wordt alleen mee gereden als het mooi weer is. Hij loopt nog steeds na een paar trappen en ruikt en rookt geweldig...
In mei 1998 een GT 250 X7 erbij gekocht als pekelfiets voor de wintermaanden, maar na één seizoen zag de X7 er niet meer uit... Om het af te leren: begonnen met mijn laatste restauratie. Om niet dezelfde fouten te maken als met de GT 250 L moest ALLES origineel en nieuw worden.
Gelukkig waren de 250’s in Engeland erg populair en dus was daar een goede onderdelen-voorziening! Volgens het ’Partsbook’ bestaat de X7 uit 762 verschillende onderdelen; ik heb er nu 647 nieuw, dus ik ben er bijna...

X7 Metamorfose
Hij moest klaar zijn voor het internationale treffen in 2003 en dat is ook gelukt (ik zal deze manier van restaureren niemand aanraden, want voor het bedrag dat de X7 nu in onderdelen kost had je er in 1979 zo 4 uit de showroom kunnen plukken...).

In 2000 tegen een echte race-replica aangelopen, een RGV 250 M en na een proefrit was ik meteen verkocht. Wat stuurt dat strak en remt dat ongelofelijk. Om echt op te schieten moet je de toerentellernaald tussen de 9000 en de 11000 toeren houden; daaronder gebeurt er niet veel. Echt een fiets voor bochtige weggetjes!!

Tenslotte: de update van september 2003, met al mijn ’GT’tjes’ op een rij!
In september 2003 kocht ik overigens ook nog een T350, in onderdelen. Hij was redelijk kompleet. Omdat Suzuki bij de T 350 en de GT 250 veel dezelfde onderdelen gebruikte had ik gelukkig nog genoeg reserve spullen liggen. Na wat zoekwerk bleek het een T 350 R uit 1971 te zijn. Met hulp van Hans D. enkele folders gevonden en veel verdere info.

De T350 heeft er inmiddels zijn genoeg inrijkilometers ruimschoots opzitten en loopt nog steeds erg mooi. Er zitten verchroomde valbeugels op, een witte (!) Guiliari-buddy en niet te vergeten een ”sissy” bar!! Dat ziet er niet uit, maar mijn dochters vinden het prachtig en ze kunnen er niet afvallen... Na een middagje sleutelen stond de T350 weer op de bandjes; verse benzine erin en trappen maar. Het duurde even maar: hij liep ! Na een proefritje van 50 km was hij toch niet zoals hij moest zijn (tik in het blok, benzine lekken, erg slecht remmen etc.). Dat was dus een mooi klusje voor de winter.
Ondertussen Ebay (veilingsite) ontdekt en veel nieuw spul uit Amerika laten komen. Daar ligt echt nog erg veel op de plank voor een redelijke prijs, dankzij de lage dollarstand. Hij is nu bijna klaar, op wat afstelwerk, een andere buddy en wat klein grut na. Begin april 2004 heb ik het machientje laten lopen en proefgereden. Hij klinkt goed en lekt geen benzine meer; dat beloofd wat!

September 2005 stond er een advertentie op de clubsite: een ”gratis” af te halen GT185. Dus met de aanhanger naar Enschede waar de motor stond. Hij was vrijwel compleet en had een paar jaar stil gestaan na een gat in de zuiger. Ik vond/vind het een leuk motortje en dus nam ik haar mee naar huis.

Na 8 maanden restaureren stond ze weer op de bandjes en liep erg mooi stationair. Maar meer dan 1500 toeren wilde het blokje niet draaien. Het heeft een hele tijd geduurd voor ik erachter was waar dát aan lag: ik had een massakabeltje verkeerd om aangesloten. Deze mastodont (ahum) stond overigens in de specialtent van ons 2e Heuvellandtreffen 2006.

April 2006 Liep ik ’tegen’ een RG250 aan en je snapt het al: gekocht ! Rijdt leuk, maar heeft wel een erg smalle powerband. Dat werd bevestigd op de testbank; daar liet de computer een erg ’gedeukte’ vermogenskromme zien en maar 33 van de 49 PK’s die in de folder staan. Dat wordt dus een revisie in de toekomst.

Inmiddels heb ik alle 250 modellen (vanaf 1973) in de schuur staan; alleen een T250 en T20 ontbreken nog... Maar wie weet?!
Bedankt voor de aandacht en: tot ziens in het wild!
Erik Hobo
Copyright 2025 - KJMV