Klaas PoutsmaVan twee naar drie wielen.Na 15 jaar met veel plezier op Honda tweewielers te hebben gereden, moest in 1979 een harde noot worden gekraakt. We hadden inmiddels twee kinderen gekregen en je weet hoe het dan gaat. Er werd niet zoveel meer samen gereden en de kinderen kan je ook niet elke keer bij opa en oma parkeren. Soms ga je dan alleen een stukje rijden en blijft Geeske met de kinderen thuis. Maar dat was eigenlijk ook geen goede oplossing, we zijn beide enthousiaste motorliefhebbers en de situatie was niet ideaal. Wat nu? We hadden wel eens een stukje achter een zijspancombinatie gereden, nou dat leek ons helemaal niets en dat zouden we nooit willen zeiden we. Maar nu het ons “probleem” steeds groter werd en we graag weer meer wilden rijden, kwam het idee van een zijspan toch langzamerhand boven drijven. Na enige tijd waren we toch al een beetje aan het zijspan idee gewend en we wilden het toch maar eens proberen. Een zijspan aan de Black Bomber bouwen leek me geen optie. Maar een kennis wilde zijn zijspancombinatie wel verkopen en dat leek ons wel iets om het te proberen. Na enige onderhandelingen werden we dan bezitters van een Beierse Boxer met Steib zijspan. Nee ik zal het merk maar niet noemen, want een erg gerespecteerd lid van onze club krijgt het altijd erg benauwd als hij de naam hoort. Het probeersel maakte ons vieren toch wel redelijk enthousiast en na een half jaar kwamen we tot de conclusie dat we er echt voor wilden gaan. Maar ik had toch nog wel een grote wens. Niet dat deze motor niet goed was, hij liep altijd prima, maar mijn ideale zijspanmotor leek toch een andere boxer. Toen hebben we besloten om deze zijspancombinatie te verkopen en met een Gold Wing 1000 te gaan rijden. In augustus 1979 kocht ik mijn huidige GL 1000 K2, ruim één jaar oud en ca 10.000 km op de teller. Ik heb er toen ca 50 km mee gereden en ik kan me nog goed twee dingen herinneren, het trillingsvrije lopen van de motor en het monsterlijke gewicht. Dit laatste is voor het zijspanrijden niet een groot probleem. Nu moest er nog een zijspan komen en na enige oriëntatie op dit gebied hebben we besloten om een EML Sport aan te schaffen. Ook was ik er van overtuigd dat een schommelarm voorvork en 15”wielen een dure maar goede investering zou zijn. Dus alle benodigde spullen aangeschaft en dit in de winter van 79/80 gemonteerd. Ik had alles los gekocht, want ik wou en aantal dingen gelijk naar eigen inzicht aanpassen. Het aanbouwen van het zijspan was geen probleem, alle hulpstukken worden er bij geleverd en dan is dat goed te doen. Ook het inbouwen van de voorvork en wielen ging perfect. Ik moet zeggen dat EML ( Hennie Winkelhuis) hier toch een stuk baanbrekend werk heeft verricht en de zijspantechniek op een veel hoger peil heeft gebracht. Toen het polyesterwerk ook klaar was kon de bak gespoten worden. Het spuiten in de rode kleur van de GL 1000 was geen kleinigheid en de spuiter heeft er veel werk van gehad. Maar het resultaat was echt geweldig. Begin maart kon dan de eerste rit worden gemaakt en dat verliep uitstekend. Dit reed wel even anders dan de vorige combinatie. Wat een soepele kracht en hier was ook een stuk scherper mee te sturen. Ik had toen al gelijk het idee gekregen om er minstens 10 jaar mee te willen rijden. Toen niet kunnen vermoeden dat het inmiddels al ruim 30 jaar geworden is. Om de eerste jaren verzekerd te zijn van onderdelen, heb ik o.a. gekocht: een motorblok, carburateurs, cardan en nog wat spullen. Ze zijn afkomstig van een schade GL 1000 K0 van 1975, het eerste type dus. Wat ik gebruikt heb in al die jaren?. Het motorblok dus nog niet en voor mijn gevoel voorlopig nog niet. Al is het blok na 360.000 km wel iets rumoeriger geworden. Wat er wel vervangen is voert in dit bestek wat te ver, misschien eens in een volgend artikel. We waren dus de koning te rijk met onze zijspancombinatie en gingen er ook mee op vakantie. We gingen kamperen, maar alles moest wel in viervoud mee. Dus vier slaapzaken, luchtbedden, stoeltjes, kleding enz. Dit betekende elk jaar weer een bagagerekje maken en ergens aan de combinatie kwijt zien te worden. Het vereiste zeker een hoog doe het zelf gehalte, want er waren geen bedrijven die zoiets deden Maar na vier jaar kwamen er toch ruimteproblemen, de kinderen pasten er niet meer in!! Goede raad en de oplossing was duur. De firma Engbers had pas een nieuw type EZS zijspan op de markt gebracht. Hier konden met gemak twee kinderen in en veel meer bagageruimte. Wel vond ik een aantal minder goed geslaagde punten, maar dat zou wel op te lossen zijn. Het EML zijspan werd verkocht en bij Engbers het nieuwe zijspan besteld, wel weer in onderdelen. Ik wilde het één en ander toch veranderen en zo ben ik het winterseizoen 83/84 bezig geweest met aanpassingen. Ik heb toen een lijst gemaakt van alle uitgevoerde werkzaamheden en nu denk je wat een werk om er iets eigens van te maken. Dezelfde spuiter had het recept nog en het kostte nu minder moeite om het de juiste kleur te geven. Nu geen rekjes meer op het zijspan, maar later wel top- en zijkoffers moeten aanschaffen. Naar mate de kinderen groter werden moesten er ook steeds meer spullen mee op vakantie, met name kleren. Maar we wilden niet met een aanhanger achter de combinatie rijden. We hebben een keertje op terugweg van vakantie op een weegbrug gestaan. Nou het totaal gewicht van mensen, machine en kampeeruitrusting was bijna 900 kg. We hebben hiermee hellingen met een stijgingspercentage van ca 30% overwonnen. Op deze manier hebben we tot 1993 veel landen in Europa bezocht op onze lange weekenden en vakanties. Ook nu herhaalde zich de geschiedenis, de kinderen pasten er op een gegeven moment niet meer in en gelijkertijd wilden ze nu hun eigen weg gaan. Er was nu geen noodzaak meer om zijspan te rijden en de combinatie werd te koop aangeboden. Op een avond kwam de aspirant koper en na een proefrit werden we het eens over de prijs. Hij zou de komende dagen aan voldoende geld zien te komen en het volgende weekend de combinatie ophalen. Nog even napraten en de gelukkige koper vertrok. Ik liep nog even naar de garage om nog wat spulletjes bij elkaar te zoeken die er bij hoorden. Als een motor mij ooit het diepste heeft geraakt was het op dat ogenblik. Er overviel mij een paniekgevoel. Dit was mij nog nooit overkomen en voelde mij diep ongelukkig. Nu drong het pas tot mij door wat ik had gedaan en voelde me verrader van mijn beste vriend. Ik ben naar binnen gelopen en zei tegen Geeske, ik hoop dat de verkoop niet door gaat. Ik heb iets erg stoms gedaan en ben er kapot van. Ik wilde de koper gelijk bellen om te zeggen dat het niet doorgaat. Maar bij nader inzien heb ik dat toch maar niet gedaan, een man een man, een woord een woord. Dat ik een paar ellendige dagen heb gehad moge duidelijk zijn en hoopte nog op een wonder. Na een aantal dagen belde de koper en hij vertelde dat het toch moeilijk was om voldoende geld bij elkaar te krijgen en wilde nog graag iets van de prijs af. Dit was mijn kans en ik zei dat er geen cent van de prijs af zou gaan en als hij uiterlijk zaterdag het afgesproken bedrag niet zou hebben, de koop niet door zou gaan. Zaterdag belde hij dat het hem niet lukte en ik heb toen gezegd dat ik hem nu niet meer wilde verkopen. Wat voelde ik me verschrikkelijk opgelucht en heb toen besloten om de motor nooit meer te willen verkopen. Maar dan de keuze om wel of niet doorgaan met zijspanrijden. We hadden als lid van de NVZ zijspanclub veel leuke kontakten en die wil je ook liever niet kwijt. Na al die jaren waren we toch echte zijspanrijders geworden en dat wilden we ook blijven. Maar het had nu geen zin meer om samen met het grote zijspan door te rijden en we hebben alleen het zijspan verkocht en een nieuwe EZS Rally bij Engbers besteld. Ook nu weer alles los opgehaald en in het winterseizoen 93/94 aangepast en aangebouwd. Het éérste jaar heb ik met een ongespoten zijspan gereden, alle werk was nog niet klaar en wilde toch rijden. Het volgende winterseizoen heeft dezelfde spuiter hem gespoten. Omdat ze van lakleverancier waren veranderd, gaf het in de juiste kleur spuiten wel weer extra werk. Toch is het weer uitstekend geslaagd. Nog steeds rijden we met veel plezier op de onderhand klassiek geworden Gold Wing rond en hoop er zeker nog weer 10 jaar aan vast te knopen. En nu ben ik gestrikt door Peter van der Zon om in het bestuur van de KJMV de PR te gaan vervullen. |
Onze Facebook pagina |
Contactgegevens |
Deel deze pagina |
Contact
De KJMV steunt KIKA: KINDER KANKERFONDS
| Laat een bericht achter | Zoeken |